تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات طلایه پرسو منتشر کرد:
صفحات این کتاب،بیانگر برخورد وحشیانه ی دو کشور متمدن سرمایه داری با مردمی سرکوب شده است که برای آزادی شان می جنگیدند، و نیز معرف انسان هایی است که خاموش نماندند و با جنبش آزادی بخش مردم کنگو همبستگی کردند.
مردم کنگو در ژوئن سال 1960، بعد از گذشت تقریباً یک قرن از سلطه ی استثمارگرانه و خونین بلژیک، رسماً استقلال شان را به دست آوردند و حکومتی به رهبری پاتریس لومومبا، رهبر مرکزی مبارزه ی آزادی بخش، تشکیل دادند. بلافاصله دولت های بلژیک و ایالات متحده اقدام کردند، تا حکومت لومومبا را نابود کنند و به جای آن رژیمی بنشانند که کنترل امپریالیسم بر منابع گسترده ی مس و سایر معادن را تأمین کند. آن ها زیر پوشش سازمان ملل علیه لومومبا کودتایی سازماندهی کردند که منجر به قتل فجیع او در ژانویه 1961 شد. اما جنبش آزادی بخش نخوابید، و طی چند سال بعد دولت های بلژیک و ایالات متحده همراه رژیم دست نشانده شان در کنگو علیه نیروهای شورشی ضدامپریالیست جنگیدند و هزاران نفر از مردم کنگو را در این عملیات به قتل رساندند.
مالکم ایکس در این باره گفت که "ما شاهد بمباران روستاهای بی دفاع آفریقایی هستیم. هنگامی که بمبی بر سر مردم روستای آفریقایی فرود می آید، هیچ راهی برای دفاع از مردم وجود ندارد... حتی از افراد مترقی و لیبرال نیز فریادی برنمی خیزد."
حملات کشنده در کنگو دو نوامبر 1964 به اوج خود رسید. ارنستو چه‌گوارا، به نمایندگی از دولت انقلابی کوبا در دسامبر 1964 در نیویورک، مجمع عمومی سازمان ملل را مخاطب قرار داد و اعلام کرد که دولت آمریکا و سایر قدرت های امپریالیستی با استفاده از نام سازمان ملل مرتکب قتل لومومبا و قتل هزاران روستانشین کنگو شده اند. او گفت که "همه ی انسان های آزاده جهان باید برای خونخواهی جنایت در کنگو آماده شوند." کوبا تحت رهبری فیدل کاسترو به این فراخوان عمل کرد. چه‌گوارا از نیویورک مستقیماً به آفریقا رفت و به دنبال آن از ماه آوریل تا دسامبر 1965 در کنگو بود و یک ستون از داوطلبان کوبایی را رهبری کرد که به تسلیح و آموزش نیروهای هوادار لومومبا کمک می کردند.
فروشگاه اینترنتی 30بوک
