فهم شعر

انتشارات دوات معاصر منتشر کرد:
هر شاعری سعی می‌کند زبان را تحت اختیار خود در بیاورد و از آن بهره‌کشی کند. از این رو شاعر زبان را بی‌واسطه در می‌یابد و ما با واسطه؛ واسطه‌ای که شاعر است، ما را در بعد اندیشه‌ورزی اثر یاری می‌رساند و باقی به عهده‌ی خودمان است. به بیانی دیگر، شاعر از وسیله‌ی زبان سود می‌جوید تا ما را با دنیایی از اندیشه‌ها و تخیلات تنها بگذارد؛ در قدم بعد این ما هستیم که باید از اندیشه‌ی صرف پا را فراتر بگذاریم و در آن جهان به گشت‌و‌گذار مشغول شویم.
قطعاً باید دید انتظارات‌مان از شعر چیست و آیا شعری می‌تواند آرزوهای‌مان را در مقابل‌مان به تصویر بکشد و یا آن‌ها را فرو بپاشد و تمثالی نو بنیان کند. از این منظر، شعر فروپاشنده‌ی دُگم است و با آن سر سازگاری ندارد. در هنگام خواندن اثری شایسته باید تمام دُگم‌های گذشته را از خود بزدایی و با دیدی تازه به آن بنگری؛ چونان که گویی پدیده‌ای نو را
دریافته‌ای. این برخورد با شعر دیدی نقادانه و بینشی متفاوت از گذشته را می‌طلبد؛ برای فهم شعر باید پذیرای دیدی نو شد و با آن دریافتش کرد.
فروشگاه اینترنتی 30بوک