شوهر من

گفتم: «ديگه نمي‌خوام پيش اون بري. ديگه نمي‌خوام ببينيش.» و خم شدم روي او. اما او با يک حرکت هلم داد، گفت: «تو چه اهميتي برام داري؟ تو هيچ چيز تازه‌اي براي من نداري، هيچي نداري که بتونه من رو جذب کنه. به مادرم و به مادرِ مادرم شباهت داري، و به تمام زن‌هايي که تو اين خونه زندگي کرده‌ن. تو وقتي بچه بودي کتکت نزده‌ن. از گرسنگي عذابت نداده‌ن. مجبورت نکرده‌ن از صبح تا شب زير آفتابي که پشت آدم رو مي‌شکافه توي مزرعه کار کني. آره، حضور تو به من راحتي و آرامش مي‌ده، ولي فقط همين. نمي‌دونم چي‌کار کنم، ولي نمي‌تونم دوستت داشته باشم.» با آرامشي ناگهاني پيپش را برداشت و به‌دقت پرش کرد و بعد روشنش کرد. گفت: «در ضمن، اين بحث‌ها بيهوده‌ست، اين حرف‌ها بي‌اهميته، مارياخوشگله حامله‌ست.»