%10
کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم (1)(پالتویی)
3٫0
(68)
5 نظر
نویسنده:
مترجم:
ناموجود
دفعات مشاهده کتاب
10628
علاقه‌مندان به این کتاب
192
می‌خواهند کتاب را بخوانند.
12
کتاب را پیشنهاد میکنند
22
کتاب را پیشنهاد نمی‌کنند
0
نظر خود را برای ما ثبت کن:
توضیحات کتاب
انتشارات گمان منتشر کرد:
فلسفه فقط رشته‌ای دانشگاهی نیست که در دانشگاه خوانده شود. فلسفه به همه تعلق دارد و همه ما از کودکی سوالاتی طرح میکنیم که جنبه فلسفی آشکاری دارند. این سوال‌ها و پاسخ‌های آنها «راه زندگی» هرکس را معین میکنند. این مجموعه به مسائلی فلسفی از همین دست می‌پردازد که همه ما به نوعی در زندگی با آن مواجهیم، از سوال‌های کلی گرفته نظیر «معنای زندگی» و «خوشبختی» تا مسائل جزئی‌تر نظیر درد، بیماری، ترس، ملال، زندگی روزمره، حسد، عشق، مرگ، بخشودن و… زبان این کتاب‌ها فنی نیست و همگان می‌توانند آنها را بخوانند.
«یادم هست انقلاب‌ها چطور در اروپای شرقی شروع شد. اما در کشورهای کمونیستی آدم را جوری بار می‌آورند که خیال کنی تغییر غیر ممکن است و از تغییر بترسی و بدگمان باشی، چون هر تغییری فقط وضع را بدتر کرده، من دست به سفر زدم تا این تغییرات بعد از انقلاب را از نزدیک خصوصا در زندگی زنان در کشورهای مختلف ببینیم. زندگی زنان به هیچ وجه زندگی هیجان انگیزی نیست و در واقع خیلی هم معمولی و ملال آور است؛ اما می‌تواند به همان اندازه تحلیل تئوریک سیاسی پایان ناپذیر، وضعیت سیاسی یک مملکت را توضیح دهد. من با زنان در آشپزخامه‌هایشان نشستم و به داستان زندگی‌شان گوش دادم و آنها از زندگی‌شان، از بچه هاشان و ازمردان‌شان برایم حرف زدند و من دیدم طرح کلی زندگی هامان تقریبت عین هم است. همه ما اجبار زیر فشار یک سیستم کمونیستی زندگی کرده بودیم که همه آدم‌ها را به یکسان خرد میکرد. ما زن‌ها چشم انداز مشترکی هم در زندگی داشتیم که با چشم انداز مردها متفاوت بود. ما «از پایین» به مسائل نگاه میکردیم و چشم اندازمان ساده و پیش پا افتاده بود، اما امر سیاسی یعنی امر پیش پا افتاده.
فروشگاه اينترنتي 30 بوک
نوع کالا
کتاب
دسته بندی
موضوع اصلی
موضوع فرعی
نویسنده
مترجم
نشر
شابک
97860090407217
زبان کتاب
فارسی
قطع کتاب
شومیز
جلد کتاب
پالتوئی
تعداد صفحه
286 صفحه
نوبت چاپ
17
وزن
200 گرم
سال انتشار
1402
کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم
بخشی از کتاب کمونیسم رفت:
«وقتی بالاخره سر خاکش رفتم، آخرین روز اکتبر بود. خورشید دیگر داشت پایین می‌رفت و گرمایی نداشت. اما برگ‌های زرد و سرخ تاکی، مثل همانی که در باغچه خانه‌ام هست، روی دیوار گورستان، منظره را به نوعی دلنشین میکرد و من در برابر وسوسه نشستن مقاومت نکردم. سعی نکردم فرار کنم. مدفنش را که نگام می‌کردم، حس کردم دریافته‌ام یادش در درونم کجا خانه کرده است، زیر قلبم، زیر پرده دیافراگم، خودم آنجا حبسش کرده بودم، آخرین خاطره‌ای را که از او در یادم مانده بود، از آن روز تابستانی در اوت 1985، آنقدر سرکوب کرده بودم که به گوی کوچک سنگینی از درد بدل شده بود.»
کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم مجموعه‌ای از مقالات اسلاونکا دراکولیچ، نویسنده، مقاله‌نویس و روزنامه‌نگار اهل کرواسی است که اولین بار در سال 1992 به زبان انگلیسی منتشر شد. دراکولیچ که خودش نیز در دوران حکومت‌های کمونیستی زندگی کرده در این مقالات نگاهی به زندگی زنان اروپای شرقی تحت رژیم‌های کمونیستی، به ویژه یوگسلاوی سابق انداخته است و از تجربیات خود و سایر زنان و رنج‌های دوران کمونیسم می‌نویسد. جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی پس از جنگ جهانی اول در سال 1918 با اتحاد تعدادی از کشورهای نامتجانس تشکیل شد و از آغاز دهه 1990 میلادی طی جنگ‌های خونین رفته‌رفته به هفت کشور کوچکتر تجزیه شد. جنگ خون‌بار بوسنی در همین دوره رقم خورد.
دراکولیچ در مقاله‌هایش دربارۀ فروپاشی دیوار برلین در سال 1989 و انحلال اتحاد جماهیر شوروی نیز نوشته است. از نظر دراکولیچ، گرچه ایدئولوژی حکومت کمونیستی در مورد برابری جنسیتی و فردگرایی بر مردان نیز تأثیر می‌گذارد اما او در این کتاب عمدتاً بر تأثیرات منفی ایدئولوژی معیوب بر زنان در محل کار و زندگی شخصی آنها و این‌که چگونه از فردیت و زنانگی آنها جلوگیری می‌شد تمرکز کرده است. دراکولیچ در این کتاب به مضامینی مثل امید، تأثیرات سیاست بر زندگی شخصی و امکانات اقتدارگرایانۀ سیاست پرداخته است.
دراکولیچ در مقاله‌هایش دربارۀ فروپاشی دیوار برلین در سال 1989 و انحلال اتحاد جماهیر شوروی نیز نوشته است. از نظر دراکولیچ، گرچه ایدئولوژی حکومت کمونیستی در مورد برابری جنسیتی و فردگرایی بر مردان نیز تأثیر می‌گذارد اما او در این کتاب عمدتاً بر تأثیرات منفی ایدئولوژی معیوب بر زنان در محل کار و زندگی شخصی آنها و این‌که چگونه از فردیت و زنانگی آنها جلوگیری می‌شد تمرکز کرده است. دراکولیچ در این کتاب به مضامینی مثل امید، تأثیرات سیاست بر زندگی شخصی و امکانات اقتدارگرایانۀ سیاست پرداخته است.
معرفی کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم اثر اسلاونکا دراکولیچ
کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم اثر اسلاونکا دراکولیچ با ترجمۀ رویا رضوانی را نشر گمان به چاپ رسانده است. این کتاب یک زندگینامه و گزارش شخصی از تجربیات اسلاونکا دراکولیچ در دوران کمونیستی است.
در سال 1945، اتحاد جماهیر شوروی که بسیاری از کشورهای اروپای شرقی را در طول جنگ جهانی دوم فتح کرده بود، شروع به اجرای قوانین جدید دولتی کرد. حزب کمونیسم قول داد که حکومت آنها بهتر از هر حکومت دیگری خواهد بود و اگر مردمی که تحت حکومت کمونیستی زندگی میکنند صبور باشند، در نهایت زندگی‌ای بهتر با مواد غذایی فراوان، پوشاک و خانه‌های بزرگ خواهند داشت. اما این‌طور نشد. همان‌طور که دراکولیچ در سراسر کتاب خود نشان می‌دهد دولت کمونیستی بر ساخت سلاح‌های جنگی متمرکز بود و آنها در تولید محصولات اساسی و مایحتاج روزمرۀ مردم به مشکل برمی‌خوردند و حتی در دورانی موز تبدیل به یک کالای لوکس شده بود.
دراکولیچ در کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم می‌گوید که او و افرادی که می‌شناخت امیدشان به بهتر شدن زندگی را از دست دادند. وضعیت به قدری خفقان‌آور بود که اگر یک روزنامه‌نگار در مقاله‌ای از پیشرفت اجتماعی سخن می‌گفت که مورد تأیید حزب کمونیست نبود، او را در مطبوعات رسوا می‌کردند و دیگر نمی‌توانست کار کند.
امروزه گرچه کمونیسم دیگر بر اروپای شرقی حکومت نمی‌کند اما با این‌حال دراکولیچ ادعا می‌کند که تأثیرش بر روی زندگی سیاسی و فرهنگی روزمرۀ مردم باقی مانده است. او می‌نویسد که می‌توان تأثیرات کمونیسم را در موارد بسیاری از حمل‌ونقل گرفته تا نحوۀ رفتار مردم با یکدیگر و اندیشه‌های محدودشان دید.
دراکولیچ که پس از استقلال کرواسی در ایالات متحده تحصیل میکرد از تفاوت زندگی و افکارش سخن می‌گوید. او می‌گوید که زمانی در متروی نیویورک روی زمین یک کلوچۀ پیچیده در کاغذ دید و می‌خواست به سمت آن هجوم ببرد و آن را بردارد، چون یادش رفته بود که کجاست و دیگر نیازی نیست به دنبال یک کلوچه باشد.
در سال 1945، اتحاد جماهیر شوروی که بسیاری از کشورهای اروپای شرقی را در طول جنگ جهانی دوم فتح کرده بود، شروع به اجرای قوانین جدید دولتی کرد. حزب کمونیسم قول داد که حکومت آنها بهتر از هر حکومت دیگری خواهد بود و اگر مردمی که تحت حکومت کمونیستی زندگی میکنند صبور باشند، در نهایت زندگی‌ای بهتر با مواد غذایی فراوان، پوشاک و خانه‌های بزرگ خواهند داشت. اما این‌طور نشد. همان‌طور که دراکولیچ در سراسر کتاب خود نشان می‌دهد دولت کمونیستی بر ساخت سلاح‌های جنگی متمرکز بود و آنها در تولید محصولات اساسی و مایحتاج روزمرۀ مردم به مشکل برمی‌خوردند و حتی در دورانی موز تبدیل به یک کالای لوکس شده بود.
دراکولیچ در کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم می‌گوید که او و افرادی که می‌شناخت امیدشان به بهتر شدن زندگی را از دست دادند. وضعیت به قدری خفقان‌آور بود که اگر یک روزنامه‌نگار در مقاله‌ای از پیشرفت اجتماعی سخن می‌گفت که مورد تأیید حزب کمونیست نبود، او را در مطبوعات رسوا می‌کردند و دیگر نمی‌توانست کار کند.
امروزه گرچه کمونیسم دیگر بر اروپای شرقی حکومت نمی‌کند اما با این‌حال دراکولیچ ادعا می‌کند که تأثیرش بر روی زندگی سیاسی و فرهنگی روزمرۀ مردم باقی مانده است. او می‌نویسد که می‌توان تأثیرات کمونیسم را در موارد بسیاری از حمل‌ونقل گرفته تا نحوۀ رفتار مردم با یکدیگر و اندیشه‌های محدودشان دید.
دراکولیچ که پس از استقلال کرواسی در ایالات متحده تحصیل میکرد از تفاوت زندگی و افکارش سخن می‌گوید. او می‌گوید که زمانی در متروی نیویورک روی زمین یک کلوچۀ پیچیده در کاغذ دید و می‌خواست به سمت آن هجوم ببرد و آن را بردارد، چون یادش رفته بود که کجاست و دیگر نیازی نیست به دنبال یک کلوچه باشد.
چرا ایدۀ برابری جنسیتی در شوروی شکست خورد؟
دراکولیچ در بخشی از این کتاب به ایدۀ برابری جنسیتی در حزب کمونیسم و نقص‌های آن اشاره می‌کند. به‌عنوان بخشی از کمپین زندگی بهتر، کشورهای تازه تأسیس اروپای شرقی تحت حاکمیت کمونیستی شوروی تلاش کردند تا برابری جنسیتی ایجاد کنند. با این حال به جای شکل‌گیری آرمانشهری که در خیالشان می‌پروراندند، ایدئولوژی کمونیستی به دلیل تبعیض جنسیتی که هنوز در جامعه رایج بود، با مشکل مواجه شد.
گرچه دولت کمونیستی سعی داشت برابری جنسیتی ایجاد کند اما سؤالات بسیاری وجود داشت که هیچ‌کس به آن پاسخ نمی‌داد. مثلاً چه کسی باید کارهای خانه را انجام بدهد؟ و چه کسی بیرون از خانه کار کند؟ دراکولیچ می‌گوید: «شستن لباس‌ها با دست، تمیز کردن کف زمین یا اتو کردن لباس‌ها را چه باید نامید؟ پاسخ این است: فقط کار زنانه.» این نقل قول از کتاب نشان می‌دهد که گرچه کمونیست‌ها برای برابری تلاش می‌کردند اما به دلیل تبعیض جنسیتی ریشه‌دار نسبت به زنان، آرمان‌های آنها هرگز برآورده نشد. از آن‌جایی که رهبران کمونیست به شدت از نفوذ غرب نیز دوری می‌کردند، به وسایل و ابزار خانگی مثل ماشین لباسشویی که کمکی به زنان میکرد نیز اهمیتی نمی‌دادند.
به عنوان بخشی از ایدئولوژی برابری جنسیتی، زنان از مصرف لوازم آرایشی و حتی پوشیدن لباس‌های زنانه منع شده بودند، گرچه زنان به رغم مجازات احتمالی، به صورت مخفیانه لوازم آرایش می‌خریدند و از آن استفاده می‌کردند دراکولیچ استدلال می‌کند که محروم کردن زنان از داشتن حق انتخاب، از لباس گرفته تا نوار بهداشتی، راهی بی‌رحمانه برای جلوگیری از احساس قدرت زنان بود و البته این‌ها تنها ابزار در دست زنان برای مخالفت و مبارزه با رهبران حزب بود.
گرچه دولت کمونیستی سعی داشت برابری جنسیتی ایجاد کند اما سؤالات بسیاری وجود داشت که هیچ‌کس به آن پاسخ نمی‌داد. مثلاً چه کسی باید کارهای خانه را انجام بدهد؟ و چه کسی بیرون از خانه کار کند؟ دراکولیچ می‌گوید: «شستن لباس‌ها با دست، تمیز کردن کف زمین یا اتو کردن لباس‌ها را چه باید نامید؟ پاسخ این است: فقط کار زنانه.» این نقل قول از کتاب نشان می‌دهد که گرچه کمونیست‌ها برای برابری تلاش می‌کردند اما به دلیل تبعیض جنسیتی ریشه‌دار نسبت به زنان، آرمان‌های آنها هرگز برآورده نشد. از آن‌جایی که رهبران کمونیست به شدت از نفوذ غرب نیز دوری می‌کردند، به وسایل و ابزار خانگی مثل ماشین لباسشویی که کمکی به زنان میکرد نیز اهمیتی نمی‌دادند.
به عنوان بخشی از ایدئولوژی برابری جنسیتی، زنان از مصرف لوازم آرایشی و حتی پوشیدن لباس‌های زنانه منع شده بودند، گرچه زنان به رغم مجازات احتمالی، به صورت مخفیانه لوازم آرایش می‌خریدند و از آن استفاده می‌کردند دراکولیچ استدلال می‌کند که محروم کردن زنان از داشتن حق انتخاب، از لباس گرفته تا نوار بهداشتی، راهی بی‌رحمانه برای جلوگیری از احساس قدرت زنان بود و البته این‌ها تنها ابزار در دست زنان برای مخالفت و مبارزه با رهبران حزب بود.
فهرست مطالب کتاب
• مقدمه: امر سیاسی یعنی امر پیش‌پاافتاده
• قهره را که نمی‌شود تنهایی خورد
• پیتزا در ورشو، کیک در پراگ
• آرایش و دیگر مسائل حیاتی
• یاد اولریکه، در این شب زمستانی
• و اما رختشویی
• عروسکی که پیر شد
• عقبگرد، پیش به سوی گذشته!
• رودررو با مأمور سانسورم
• استعداد غریب تقسیم سلولی آپارتمان‌های ما
• شعبه کوچک اطلاعات
• زبانِ سوپ
• در نیویورک چه دیدم؟
• نامه‌ای از آمریکا
• تردیدهایی دربارۀ پالتو پوست
• انتخاب، بالون سرخی که باد نداشت
• اولین عشای ربانی من
• رنگ دیوارهای ما
• روز شروع جنگ
• کمونیسم رفت و ما ماندیم
• قهره را که نمی‌شود تنهایی خورد
• پیتزا در ورشو، کیک در پراگ
• آرایش و دیگر مسائل حیاتی
• یاد اولریکه، در این شب زمستانی
• و اما رختشویی
• عروسکی که پیر شد
• عقبگرد، پیش به سوی گذشته!
• رودررو با مأمور سانسورم
• استعداد غریب تقسیم سلولی آپارتمان‌های ما
• شعبه کوچک اطلاعات
• زبانِ سوپ
• در نیویورک چه دیدم؟
• نامه‌ای از آمریکا
• تردیدهایی دربارۀ پالتو پوست
• انتخاب، بالون سرخی که باد نداشت
• اولین عشای ربانی من
• رنگ دیوارهای ما
• روز شروع جنگ
• کمونیسم رفت و ما ماندیم
خواندن کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم؟
اگر به موضوعات سیاسی علاقه‌مند هستید و دوست دارید در مورد تاریخ اروپای شرقی و وضعیت کمونیسم اطلاعات بیشتری به دست بیاورید، خواندن این کتاب جذاب را به شما توصیه میکنیم.
درباره نویسنده کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم
اسلاونکا دراکولیچ در سال 1949 در کرواسی به دنیا آمد. او روزنامه‌نگار، رمان‌نویس و مقاله‌نویس است و آثارش در مورد فمنیسم، کمونیسم و پسا کمونیسم به زبان‌های بسیاری ترجمه شده است. اسلاونکا در ریهکای کرواسی که در آن زمان بخشی از یوگسلاوی سوسیالیستی بود به دنیا آمد. او در سال 1976 در رشتۀ ادبیات تطبیقی و جامعه‌شناسی از دانشگاه زاگرب فارغ‌التحصیل شد. از سال 1982 تا 1992 یکی از اعضای هیئت نویسندگی دو هفته‌نامۀ استارت و هفته‌نامۀ خبری داناس در زاگرب بود که عمدتاً در آن به مسائل فمنیستی می‌پرداخت. آثار و مقاله‌های دراکولیچ در مجله‌هایی مثل نیویورک تایمز، نشریۀ نیویورک ریویو، اینترناسیونال، فرانکفوتر، گاردین و غیره به چاپ رسیده است.
در سال 1992 مقاله‌ای بی‌نام در مجله‌های کرواسی چاپ شد و انگشت اتهامش را به سمت دراکولیچ و پنج نویسندۀ زن دیگر گرفت؛ پس از آن دراکولیچ نامه‌های تهدیدآمیز زیادی دریافت کرد و حتی یک بار به خانه‌اش حمله کردند، بنابراین او تصمیم گرفت در طول جنگ‌های یوگسلاوی به طور موقت کرواسی را به مقصد سوئد ترک کند. آثار برجستۀ او مربوط به جنگ‌های یوگسلاوی است. او در کتاب‌هایش دربارۀ جنایت علیه زنان در جنگ بوسنی نوشت و در یکی دیگر از کتاب‌هایش، از تجربیاتش در نظارت بر دادرسی زندانیان دادگاه بین‌المللی کیفری یوگسلاوی سابق در لاهه صحبت و آن را تحلیل کرد.
در محافل علمی او را بیشتر به‌خاطر مجموعه مقالاتش با عنوان «کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم» و «کافه اروپا» می‌شناسند. هر دوی این مقاله‌ها روایت غیرداستانی زندگی دراکولیچ در دوران کمونیسم و پس از آن است. او در سال 2008 رمانی با نام «تخت فریدا» بر اساس زندگی‌نامۀ فریدا کالو نقاش مکزیکی نوشت. از دیگر آثار دراکولیچ می‌توان به «پالکان اکسپرس»، «گشتی در موزۀ کمونیسم» و «انگار آنجا نیستم» اشاره کرد. او در حال حاضر یکی از سردبیران مجلۀ The Nation است و در کرواسی و سوئد زندگی می‌کند.
در سال 1992 مقاله‌ای بی‌نام در مجله‌های کرواسی چاپ شد و انگشت اتهامش را به سمت دراکولیچ و پنج نویسندۀ زن دیگر گرفت؛ پس از آن دراکولیچ نامه‌های تهدیدآمیز زیادی دریافت کرد و حتی یک بار به خانه‌اش حمله کردند، بنابراین او تصمیم گرفت در طول جنگ‌های یوگسلاوی به طور موقت کرواسی را به مقصد سوئد ترک کند. آثار برجستۀ او مربوط به جنگ‌های یوگسلاوی است. او در کتاب‌هایش دربارۀ جنایت علیه زنان در جنگ بوسنی نوشت و در یکی دیگر از کتاب‌هایش، از تجربیاتش در نظارت بر دادرسی زندانیان دادگاه بین‌المللی کیفری یوگسلاوی سابق در لاهه صحبت و آن را تحلیل کرد.
در محافل علمی او را بیشتر به‌خاطر مجموعه مقالاتش با عنوان «کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم» و «کافه اروپا» می‌شناسند. هر دوی این مقاله‌ها روایت غیرداستانی زندگی دراکولیچ در دوران کمونیسم و پس از آن است. او در سال 2008 رمانی با نام «تخت فریدا» بر اساس زندگی‌نامۀ فریدا کالو نقاش مکزیکی نوشت. از دیگر آثار دراکولیچ می‌توان به «پالکان اکسپرس»، «گشتی در موزۀ کمونیسم» و «انگار آنجا نیستم» اشاره کرد. او در حال حاضر یکی از سردبیران مجلۀ The Nation است و در کرواسی و سوئد زندگی می‌کند.
واکنش ها به کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم
«روایت‌هایی ارزشمند از زندگی روزمرۀ مردم اروپای شرقی.» - ویویان گورنیک، منتقد و نامزد جایزه کتاب ملی
«دراکولیچ نویسنده و روزنامه‌نگاری‌ست که صدایش به تمام جهان تعلق دارد.» - گلوریا استاینم، نویسنده و یکی از رهبران موج دوم فمنیسم در آمریکا
«کتاب کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم، نه تنها اولین نقد فمنیستی مردمی از کمونیسم بلکه یکی از اولین نگاه‌های ما به زندگی واقعی مردم در اروپای شرقی قبل از فروپاشی است. دنیای من بعد از خواندن این کتاب دوبرابر بزرگ‌تر شد. اسلاونکا دراکولیچ نویسنده‌ای شجاع، شوخ‌طبع، خردمند و با استعداد است.» - باربارا ارنریچ، روزنامه‌نگار، نویسنده، تاریخ‌نگار و مقاله‌نویس آمریکایی
«شاید بزرگ‌ترین جذابیت کتاب کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم در مهارت خانم راکولیچ در آمیختن تحلیل‌های تحریک‌آمیز با بافت زندگی روزمره نهفته باشد: هیبت یک دختر جوان در برابر یک دادگاه مجلل خارجی؛ حیرت و حسادت یک انسان اهل اروپای شرقی از عملکرد سیستم تلفن آمریکا و بهت مردم نیویورک از فقر در کشورهای کمونیستی... این کتاب متفکرانه و بسیار زیبا نوشته شده است.» - نقد و بررسی کتاب نیویورک تایمز
«دراکولیچ نویسنده و روزنامه‌نگاری‌ست که صدایش به تمام جهان تعلق دارد.» - گلوریا استاینم، نویسنده و یکی از رهبران موج دوم فمنیسم در آمریکا
«کتاب کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم، نه تنها اولین نقد فمنیستی مردمی از کمونیسم بلکه یکی از اولین نگاه‌های ما به زندگی واقعی مردم در اروپای شرقی قبل از فروپاشی است. دنیای من بعد از خواندن این کتاب دوبرابر بزرگ‌تر شد. اسلاونکا دراکولیچ نویسنده‌ای شجاع، شوخ‌طبع، خردمند و با استعداد است.» - باربارا ارنریچ، روزنامه‌نگار، نویسنده، تاریخ‌نگار و مقاله‌نویس آمریکایی
«شاید بزرگ‌ترین جذابیت کتاب کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم در مهارت خانم راکولیچ در آمیختن تحلیل‌های تحریک‌آمیز با بافت زندگی روزمره نهفته باشد: هیبت یک دختر جوان در برابر یک دادگاه مجلل خارجی؛ حیرت و حسادت یک انسان اهل اروپای شرقی از عملکرد سیستم تلفن آمریکا و بهت مردم نیویورک از فقر در کشورهای کمونیستی... این کتاب متفکرانه و بسیار زیبا نوشته شده است.» - نقد و بررسی کتاب نیویورک تایمز
امتیازات
کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم از سایت آمازون امتیاز 4.5 از 5 و از سایت گودریدز امتیاز 4.1 از 5 را به دست آورده است.
حواشی حول محور کتاب
فمنیست‌ها و محققان این گزارش جذاب و زیبای اسلاونکا دراکولیچ را یکی از مهم‌ترین تحقیقات در زمینۀ مطالعات زنان در دهه‌های اخیر دانستند و آن را ستودند.
تحلیل سی بوک از کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم
خوانایی کتاب و روان بودن
دراکولیچ در این کتاب از تجربیات شخصی و تراژیک خودش و آشنایانش و سختی‌های زندگی در دوران کمونیسم سخن گفته است. او با لحنی طنز و گیرا، جزئیات ارزشمندی را از سختی‌های زندگی روزمره در دوران کمونیسم به تصویر کشیده است که شاید برخی حتی توجهی به آن نکند و خیلی راحت از کنارش عبور کنند. دراکولیچ در این کتاب کمونیسم را چیزی فراتر از یک ایدئولوژی یا حکومت می‌بیند، از دید او کمونیسم یک وضعیت ذهنی است که به همین راحتی‌ها نمی‌توان آن را از ناخودآگاه مردم حذف کرد.
«در این گوشه دنیا آدم را همین‌جور بار می‌آورند، جوری که خیال کنی تغییر غیرممکن است. جوری بارَت می‌آورند که از تغییر بترسی، که وقتی عاقبت اولین نشانه‌های تغییر آشکار شد، به آنها بدگمان باشی، از آنها بترسی، چون همیشه دیده‌ای که هر تغییری فقط وضع را بدتر کرده.»
اگر از خواندن این کتاب لذت بردید، به شما پیشنهاد میکنیم کتابِ پسران رویینرا نیز بخوانید.
اگر از خواندن این کتاب لذت بردید، به شما پیشنهاد میکنیم کتاب مهیای رقصی در برف را نیز بخوانید.
اگر از خواندن این کتاب لذت بردید، به شما پیشنهاد میکنیم مجمع الجزایر گولاگ جلد سوم را نیز بخوانید.
دراکولیچ در این کتاب از تجربیات شخصی و تراژیک خودش و آشنایانش و سختی‌های زندگی در دوران کمونیسم سخن گفته است. او با لحنی طنز و گیرا، جزئیات ارزشمندی را از سختی‌های زندگی روزمره در دوران کمونیسم به تصویر کشیده است که شاید برخی حتی توجهی به آن نکند و خیلی راحت از کنارش عبور کنند. دراکولیچ در این کتاب کمونیسم را چیزی فراتر از یک ایدئولوژی یا حکومت می‌بیند، از دید او کمونیسم یک وضعیت ذهنی است که به همین راحتی‌ها نمی‌توان آن را از ناخودآگاه مردم حذف کرد.
«در این گوشه دنیا آدم را همین‌جور بار می‌آورند، جوری که خیال کنی تغییر غیرممکن است. جوری بارَت می‌آورند که از تغییر بترسی، که وقتی عاقبت اولین نشانه‌های تغییر آشکار شد، به آنها بدگمان باشی، از آنها بترسی، چون همیشه دیده‌ای که هر تغییری فقط وضع را بدتر کرده.»
اگر از خواندن این کتاب لذت بردید، به شما پیشنهاد میکنیم کتابِ پسران رویینرا نیز بخوانید.
اگر از خواندن این کتاب لذت بردید، به شما پیشنهاد میکنیم کتاب مهیای رقصی در برف را نیز بخوانید.
اگر از خواندن این کتاب لذت بردید، به شما پیشنهاد میکنیم مجمع الجزایر گولاگ جلد سوم را نیز بخوانید.
نظرت رو باهامون به اشتراک بذار.
رضوان معین پور
29 دی 1402
این کتاب رو چند مرتبه خوندم...
یکی از مهم ترین کتاباییه که ادم باید بخونه
حتی اگه از سیاست متنفرید بدونید که این کتاب سیاست رو در آیینه‌ی اجتماع بهتون نشون میده و شما دارید یه داستان میخونید نه یه کتاب سیاسی
پس قطعا لذت خواهید برد
مهرناز بهروش
16 آذر 1401
من واقعا این کتاب رو دوست داشتم، نگاه این نویسنده به جزئیات ریز زندگی واقعا جذاب و جالبه.
هدی امیرزاده
12 اردیبهشت 1401
در یک کلمه عالیییییی
فاطمه سادت طباطبایی فر
24 آبان 1400
این کتاب رو حتما بخونید....بخونید تا ببینید الان در چه نقطه ای ایستاده ایم...کلا کتاب های نشر گمان عالیه
هدی امیرزاده
06 تیر 1400
این کتاب عاااااااالیه حتما بخونید
نظرها (5)
رضوان معین پور
29 دی 1402
این کتاب رو چند مرتبه خوندم...
یکی از مهم ترین کتاباییه که ادم باید بخونه
حتی اگه از سیاست متنفرید بدونید که این کتاب سیاست رو در آیینه‌ی اجتماع بهتون نشون میده و شما دارید یه داستان میخونید نه یه کتاب سیاسی
پس قطعا لذت خواهید برد
مهرناز بهروش
16 آذر 1401
من واقعا این کتاب رو دوست داشتم، نگاه این نویسنده به جزئیات ریز زندگی واقعا جذاب و جالبه.
هدی امیرزاده
12 اردیبهشت 1401
در یک کلمه عالیییییی
فاطمه سادت طباطبایی فر
24 آبان 1400
این کتاب رو حتما بخونید....بخونید تا ببینید الان در چه نقطه ای ایستاده ایم...کلا کتاب های نشر گمان عالیه
هدی امیرزاده
06 تیر 1400
این کتاب عاااااااالیه حتما بخونید
جمله مورد علاقه‌ات از این کتاب رو باهامون به اشتراک بذار.
سید مجتبی پژمان
19 اسفند 1401
0
زندگی چیزی است که باید تحملش کرد، نه چیزی که بتوان از آن لذت برد.
برهان جعفری
24 آبان 1401
0
ما طوری رفتار میکنیم که انگار مکان عمومی به کسی تعلق ندارد. یا حتی از آن هم بدتر، انگار به دشمن تعلق دارد و وظیفه مقدس ما ایجاب می‌کند که با این دشمن در سرزمینِ خودش بجنگیم، و شاید حتی او را در همانجا از تاب و توان بیندازیم. فضای عمومی درست از بیرونِ درِ آپارتمان شروع می‌شود
فافا اسماعیلی
23 آبان 1401
2
دنیایی که من می‌شناختم در حال ویران شدن بود. ما همه راهیِ ناشناخته‌ها بودیم ــ راهیِ فضایی که می‌خواستیم، اما نمی‌شناختیم، شاید این فضای ناشناخته زیباتر از آن بود که بشود در آن زندگی کرد، مثل عروسک من که زیباتر از آن بود که بشود با آن بازی کرد.
نوید همافر
23 آبان 1401
2
من هرگز شک نداشتم که تلفنم و تماس‌های تلفنی خصوصی دوستانم شنود می‌شود ــ تلفنِ مجله‌ای که در آن کار می‌کردم که دیگر جای خود داشت. نشانه‌های شنود تلفن را یاد گرفته بودیم تلفن زنگ می‌زد، گوشی را برمی‌داشتی، و همین که شروع می‌کردی به حرف زدن، آن کلیک خاص را روی خط می‌شنیدی.
هنگامه مارالی
23 آبان 1401
1
شاید هجده ماه پیش که بالاخره از تونل بیرون آمدیم، متوجه شده باشیم که این بیرون، همه چیز هم آن‌جور نیست که خوابش را می‌دیدیم. کم‌کم متوجه شده‌ایم این خودمان هستیم که باید سرزمین موعودمان را بسازیم. متوجه شده‌ایم که از این به بعد خودمان مسئولیت زندگی‌مان را بر عهده خواهیم داشت، و دیگر عذر موجهی نداریم که با آن وجدان معذبمان را آسوده کنیم.
مهرناز بهروش
23 آبان 1401
0
جامعه ما جامعه سالمندان است، و در آن رهبران سیاسیِ بالای شصت سال «هنوز جوان» به حساب می‌آیند، حالا بگذریم از آنها که سال‌هاست مرده‌اند، اما مومیایی‌شان کرده‌اند که تا ابد در آپارتمان‌های خود ــ آن آرامگاه‌های احمقانه مرمرین‌ــ زندگی کنند.
افرا فرهامه
22 آبان 1401
0
بوروکراسیِ غول‌آسای دولت ــ سیستمی که فقط برای نگه داشتن کمونیست‌ها در رأس قدرت ساخته شده و هر حرکت خودانگیخته‌ای را (فرقی نمی‌کند که در حمایت از صلح باشد، یا محیط زیست، یا فقط در طلبِ شغل) تهدیدی برای حکومت تلقی می‌کندــ به‌خوبی از پس خاتمه دادن به هر نوع اعتراضی برمی‌آید. معترضان را «اوباش» قلمداد می‌کند و به مجازاتی در خورِ همان اوباش می‌رساند.
الهام صفورایی
22 آبان 1401
0
«بعد از این‌همه سال، کمونیسم هنوز نتوانسته یک نوار بهداشتیِ ساده، یعنی یک مایحتاج اولیه و ضروری زنان را تولید کند. این هم از اقتصاد و به قول خودشان رهاییِ سوسیالیستی.»
بریدهها (13)
سید مجتبی پژمان
19 اسفند 1401
0
زندگی چیزی است که باید تحملش کرد، نه چیزی که بتوان از آن لذت برد.
برهان جعفری
24 آبان 1401
0
ما طوری رفتار میکنیم که انگار مکان عمومی به کسی تعلق ندارد. یا حتی از آن هم بدتر، انگار به دشمن تعلق دارد و وظیفه مقدس ما ایجاب می‌کند که با این دشمن در سرزمینِ خودش بجنگیم، و شاید حتی او را در همانجا از تاب و توان بیندازیم. فضای عمومی درست از بیرونِ درِ آپارتمان شروع می‌شود
فافا اسماعیلی
23 آبان 1401
2
دنیایی که من می‌شناختم در حال ویران شدن بود. ما همه راهیِ ناشناخته‌ها بودیم ــ راهیِ فضایی که می‌خواستیم، اما نمی‌شناختیم، شاید این فضای ناشناخته زیباتر از آن بود که بشود در آن زندگی کرد، مثل عروسک من که زیباتر از آن بود که بشود با آن بازی کرد.
نوید همافر
23 آبان 1401
2
من هرگز شک نداشتم که تلفنم و تماس‌های تلفنی خصوصی دوستانم شنود می‌شود ــ تلفنِ مجله‌ای که در آن کار می‌کردم که دیگر جای خود داشت. نشانه‌های شنود تلفن را یاد گرفته بودیم تلفن زنگ می‌زد، گوشی را برمی‌داشتی، و همین که شروع می‌کردی به حرف زدن، آن کلیک خاص را روی خط می‌شنیدی.
هنگامه مارالی
23 آبان 1401
1
شاید هجده ماه پیش که بالاخره از تونل بیرون آمدیم، متوجه شده باشیم که این بیرون، همه چیز هم آن‌جور نیست که خوابش را می‌دیدیم. کم‌کم متوجه شده‌ایم این خودمان هستیم که باید سرزمین موعودمان را بسازیم. متوجه شده‌ایم که از این به بعد خودمان مسئولیت زندگی‌مان را بر عهده خواهیم داشت، و دیگر عذر موجهی نداریم که با آن وجدان معذبمان را آسوده کنیم.
مهرناز بهروش
23 آبان 1401
0
جامعه ما جامعه سالمندان است، و در آن رهبران سیاسیِ بالای شصت سال «هنوز جوان» به حساب می‌آیند، حالا بگذریم از آنها که سال‌هاست مرده‌اند، اما مومیایی‌شان کرده‌اند که تا ابد در آپارتمان‌های خود ــ آن آرامگاه‌های احمقانه مرمرین‌ــ زندگی کنند.
افرا فرهامه
22 آبان 1401
0
بوروکراسیِ غول‌آسای دولت ــ سیستمی که فقط برای نگه داشتن کمونیست‌ها در رأس قدرت ساخته شده و هر حرکت خودانگیخته‌ای را (فرقی نمی‌کند که در حمایت از صلح باشد، یا محیط زیست، یا فقط در طلبِ شغل) تهدیدی برای حکومت تلقی می‌کندــ به‌خوبی از پس خاتمه دادن به هر نوع اعتراضی برمی‌آید. معترضان را «اوباش» قلمداد می‌کند و به مجازاتی در خورِ همان اوباش می‌رساند.
الهام صفورایی
22 آبان 1401
0
«بعد از این‌همه سال، کمونیسم هنوز نتوانسته یک نوار بهداشتیِ ساده، یعنی یک مایحتاج اولیه و ضروری زنان را تولید کند. این هم از اقتصاد و به قول خودشان رهاییِ سوسیالیستی.»
کیانا اسماعیلی
22 آبان 1401
0
«دورانی که در آن فقر به نظر وحشتناک نمیآمد فقط به این دلیل که تقریبا همگانی بود ــ آن را عادلانه میدانستیم. اما وحشتناک این بود که ما حتی نمیدانستیم که چیز بهتری هم وجود دارد.»
کیانا اسماعیلی
22 آبان 1401
0
«دورانی که در آن فقر به نظر وحشتناک نمیآمد فقط به این دلیل که تقریبا همگانی بود ــ آن را عادلانه میدانستیم. اما وحشتناک این بود که ما حتی نمیدانستیم که چیز بهتری هم وجود دارد.»
مرضیه صالحی
22 آبان 1401
0
در این گوشه دنیا آدم را همین‌جور بار می‌آورند، جوری که خیال کنی تغییر غیرممکن است. جوری بارَت می‌آورند که از تغییر بترسی، که وقتی عاقبت اولین نشانه‌های تغییر آشکار شد، به آنها بدگمان باشی، از آنها بترسی، چون همیشه دیده‌ای که هر تغییری فقط وضع را بدتر کرده.
مریم نظری
22 آبان 1401
0
انسانها هم گونه ای از موجودات زندهاند که در خطرند. آنها هم استحقاق این را دارند که ازشان حمایت شود -بخصوص در نقاط خاصی از جهان. امیدوارم به زودی این را هم بیاموزند
سجاد جوانمرد قصاب
06 دی 1398
7
بوروکراسي غول آساي دولت_سيستمي که فقط براي نگه داشتن کمونيست ها در راس قدرت ساخته شده و هر حرکت خودانگيخته اي(...)تهديدي براي حکومت تلقي مي کند_به خوبي از پس خاتمه دادن به هر نوع اعتراضي برميايد.معترضان را اوباش قلمداد ميکندوبه مجازاتي در خور همان اوباش مي رساند. کمونيسم رفت،ما مانديم و حتي خنديديم صفحه124
شاید بپسندید
از این نویسنده
