گاهی آدم در زندگیاش به دنبال فرصتی است تا ثابت کند که میتواند بر زخم دلش مرهمی بنهد. انگار پوستش کلفت بوده و چرکِ این زخم را حس نکرده. محکم و قوی میایستد تا شاید بتواند اندکی ضماد بر این جراحت بنهد و از آن خلاص شود. معنای آرامش همین است؛ زخمهایت را خودت دوا کنی
یکی از بهترین کتابهای ایرانی در ژانر جنگ و عشق
من این کتاب رو خوندم. توصیف سازی بینظیره و بسیار زیبا و پرکشش و تاثیرگذاره. کتابی هست که از ذهن مخاطب بیرون نمیره.