تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
هر کاری می کنم نمی توانم سوزن هایی که انگار عضلات صورتم را به نقطه نامعلومی دوخته اند،بیرون بیندازم. لب هایم باز نمی شوند.فقط زورم به طناب های دور گردنم می رسد. سرم را جلو می برم و لبم را روی چتری های مشکی روشنک می چسبانم.بدون اینکه بتوانم غنچه شان کنم.آرام گرفتن بدنش را در آغوشم احساس می کنم.کم کم اشک هایش خشک می شوند. صورتش رابا دستمال تمیز میکند.خودش را توی بغل من جابه جا می کند،طوری که باز پیشانی اش به لب من مماس می شود و همانجا به خراب می رود.
نشر به نگار
