فرهنگ و هویت

به يک معنا، انسان شناختي روان شناختي رشته اي است که سنت فکري ديرپاي دارد. از زمان يونانيان باستان، انديشمندان غربي درباره تاثير فرهنگ بر شخصيت نظريه پردازي کرده اند و از آن زمان تا کنون قضيه قدرت نسبي طبيعت در برابر تربيت، هميشه مايه تامل فيلسوفان و دانشمندان بوده است. ولي به يک معناي ديگر، انسان شناختي روان شناختي يکي از نوپاترين بررسي هاي دانشگاهي بوده است. بررسي عالمانه رابطه ميان فرهنگ و فرد، کم و بيش در اواخر سده نوزدهم آغاز شد، زماني که دبليو. اچ. ار. ريورز و همکارانش راهي ملانزي شدند تا برداشتهاي محليان آنجا را بيازمايند. اين رشته در دهه هاي 1930 و 1940، به اوج رسيد.