به همين ترتيب, مثل دو دوست قديمي بازو در بازو راه مي رفتند. ساموئل به او عشق مي ورزيد, يا دستکم احساس مي کرد که قلبش تند ميزند. او شايد آدم منحصر به فردي بود, اما اين بار بي ترديد رفتار غريبي از خود نشان نداد. در اوج شادماني اش تقريبا فراموش کرد موفقيتش را به مادام دو کاسملي خبر دهد و اميدي به خانه سرد او ببخشد. چند روز بعد, فانفارلو نقش کلمبين را در پانتوميم جذابي بازي کرد که نويسندگان مخصوصا براي او نوشته بودند. او با موفقيتي چشمگير در تغيير ماهيت, در نقشهاي کلمبين, مارگريت, الوير, و زفيرين ديده شد, و در کمال خوشبختي نسلهاي گوناگوني از شخصيتهاي مرد الهام گرفته شده از ادبيات و فرهنگهاي مختلف او را بوسيدند. موسيقي داني بزرگ, بي آنکه اين کار را کوچک بشمارد, بخشهايي فانتزي و متناسب با غرابت موضوع برايش نوشت. فانفارلو پشت سرهم بانزاکت, پري وار, مجنون, طناز ميشد, هنرش به حد کمال رسيده بود, همانقدر با پاهايش هنرپيشه بود که با چشمانش رقصنده.
شاید بپسندید
از این نویسنده
